Achtergrond
Obductie pathologie is vaak een weinig belicht gebied van de klinische pathologie. Daarbij is de obductie het laatste middel om gestelde klinische diagnosen te bevestigen, eventueel te nuanceren en gemiste diagnosen vast te stellen. Het is dus een krachtig kwaliteitscontrole middel van medisch handelen. Voorwaarde voor het effectief inzetten van dit middel in een medische instelling echter ook daarbuiten (denk bijvoorbeeld aan huisartsen) is het volledig en correct verrichten van de obductie en aanvullende onderzoeken en helder, gestructureerd en tijdig de bevindingen te rapporteren en te interpreteren. Indien dit op deze wijze onderwezen wordt zal je tevens meer inzicht verkrijgen in de cascade van processen die tot het overlijden hebben geleid en zodoende de kennis met betrekking tot de pathofysiologie van ziekten vergroten.
Postmortale imaging, specifiek postmortale total body CT-scan en postmortale MRI-scanning zijn radiologische technieken die in de laatste tijd hun intrede hebben gemaakt met name in de forensische en in geringe mate ook in de klinische postmortale diagnostiek. Het is een zich ontwikkelende onderzoeksmogelijkheid met vele uitdagingen.
Wat gaat de aios leren?
Het verkrijgen van inzicht in de obductiepathologie met nadruk op pathofysiologie van ziekten en processen die tot het overlijden hebben geleid
Het verkrijgen van inzicht in bijzondere onderdelen van de obductie op het gebied van kinderpathologie, neuropathologie en cardiopathologie
Het verkrijgen van inzichten in de inzetbaarheid van postmortale imaging als aanvulling van de obductie
Het volledig en gestructureerd formuleren en analyseren van de macro- en microscopische bevindingen en conclusies van obducties
Globale informatie betreffende de relevante wetgeving en praktische implicaties voor klinische obducties van de Wet op de lijkbezorging